برای افزایش قدرت و کارایی ورزشکاران از روش EMS یا تحریک الکتریکی استفاده می‌شود. این روش کمی درد ایجاد می‌کند، اما فواید مؤثر آن مشاهده‌شده است. با توجه به تجربهٔ به‌دست‌آمده پژوهشگران روشی برای کاهش درد ابداع کرده‌اند و همچنین به بررسی تأثیرات این روش‌ها در مقایسه با روش‌های سنتی پرداخته‌اند.سهم بزرگی از مراجعه‌کنندگان به مراکز فیزیوتراپی را افرادی تشکیل می‌دهند که ضعف عضله در آن‌ها مشاهده می‌شود و این ضعف منجر به اختلال در عملکرد آن‌ها شده است. این ضعف گاهی می‌تواند به دنبال کم تحرکی ناشی از شرایط ناتوان‌کننده مثل آرتروز یا حتی بیماری‌های قلبی و ریوی ایجاد شود، اما این ضعف عضله در افراد سالم نیز مشاهده می‌شود.
راه‌های متعددی برای بازیابی قدرت این عضلات وجود دارد. مانند استفاده از تحریک الکتریکی همراه با ورزش. در سال‌های اخیر تحریک الکتریکی به شکل گسترده‌ای برای بهبود قدرت عضلات به کار گرفته‌شده است، اما در مورد تأثیر آن بر روی قدرت عضلات همچنان اختلاف‌نظر وجود دارد. البته استفاده از تحریک الکتریکی روی سایر خواص عضله نظیر حجم، سطح مقطع، خستگی عضلانی، عملکرد عضلانی، سرعت انقباض عضله، نوع فیبرهای عضله، تحمل، درد و … نیز می‌تواند مؤثر باشد،
تقریباً می‌توان گفت 20 سال است که از روش تحریک الکتریکی EMS (انقباض ماهیچه‌ها به‌وسیله ایجاد تحریکات الکتریکی درونی) برای بالا بردن کارایی ورزشکاران و بالا بردن قدرت ماهیچه‌ها و حجم آن‌ها استفاده می‌شود. استفاده از این روش نتایج خوبی در بالا بردن قدرت ماهیچه‌ها داشته است. بااین‌وجود، واکنش بدن به این نوع تمرین، درد و تأثیرات منفی استفاده زیاد از این روش را محدود کرده است.
استفاده از روش EMS باید با روش‌های پویای دیگر همراه باشد. با استفاده از روش EMS، بر قدرت و کارایی هوازی در ارتفاع پرش و سرعت دویدن مؤثر است. این نتایج را می‌توان با توجه به سازوکار به‌کارگیری ماهیچه‌های مختلف که با انقباض اختیاری آن‌ها متفاوت است، توجیه کرد. در حقیقت، دردی که به هنگام استفاده از EMS ایجاد می‌شود کارایی را محدود می‌کند. برای حل ای مشکل، می‌توان از انقباض اختیاری ماهیچه‌ها و EMS هم‌زمان استفاده کرده به این روش EMS تحمیلی گفته می‌شود.
تحریک الکتریکی در زمان حالت انقباضی و حرکت غیرعادی صورت می‌گیرد. انقباض اختیاری باعث مهار شدن فعالیت گیرنده‌های عصبی درد می‌شود که به‌وسیله EMS ایجاد می‌شوند؛ اما تأثیر تحریکات الکتریکی تحمیلی بر قدرت ماهیچه‌ها و کارایی هوازی چیست؟
آیا این روش امکان افزایش یا کاهش کارایی نسبت به حالت سنتی را می‌دهد؟
جهت پاسخ به این سوالات گروهی از محققان اسپانیایی 2 حالت تمرین مختلف را بر روی 28 نفر بررسی کردند. هدف از این تحقیق، مطالعات مقایسه تأثیرات کوتاه‌مدت ورزش بر قدرت و کارایی هوازی ماهیچه‌ها، با استفاده از EMS و بدون استفاده از EMS است. این آزمایش‌ها 6 هفته به طول انجامید، 4 هفته تمرین و 2 هفته بدون تمرین.
تمرین شامل 8 سری 10 تایی تکرار کشیدن دوطرفه زانو (کشیدن پا) با 70 درصد انقباض اختیاری بود، همراه با 3 دقیقه استراحت بین هر سری. هر تکرار روند خاصی را دنبال می‌کرد، 1 ثانیه برای انقباض، 1 ثانیه برای حالت خارج از مرکز و 1 ثانیه بین هر تکرار. 28 نفر در 3 گروه تقسیم شدند:
گروه EMS + قدرت:
این گروه هنگام روند انقباضی و هر تکرار، EMS دریافت می‌کردند. (120 هرتز در میکروثانیه).
گروه قدرت:
این گروه روند را به‌طور معمولی انجام دادند.
گروه کنترل:
این گروه هیچ فعالیتی در طول مدت مطالعه انجام ندادند.
برای مقایسه تأثیرات این روند، همه شرکت‌کنندگان را دقیقاً قبل از شروع مطالعات و چند روز پس از 4 هفته ورزش و دقیقاً بعد از دوره ورزشی مورد آزمایش قراردادند.
ماکزیمم قدرت زانو در کشش:
زاویه مفصل زانو 60 درجه بود و انقباض حدود 3 تا 5 ثانیه به طول انجامید.
آزمون پرش عمودی:
همه افراد 3 بار در حالت‌های پرش همراه با چمباتمه زدن، پرش CMJ و پرش Abalakov پریدند.
دوی سرعت 20 متر:
آن‌ها 3 بار با در نظر گرفتن زمان دویدند و بهترین این 3 بار تجزیه و تحلیل شد.
نتایج اصلی این مطالعات نشان می‌دهد که بعد از 4 هفته ورزش، 2 روش ورزشی امکان بهتر شدن قدرت عضلات کششی زانو را می‌دهد (40.2 درصد برای گروه قدرت + EMS و 31.4 درصد برای گروه قدرت). در مقابل، هیچ تأثیری در حیطه پرش‌های عمودی و دوی 20 متر دیده نشد. در مورد پرش Abalakov، ارتفاع پرش برای گروه EMS + قدرت بعد از انجام تمرینات ضعیف بود. بعد از 2 هفته تمرین، همه معیارها در گروه EMS + قدرت بالا رفت و قدرت اعضای بالایی بدن در گروه قدرت بالا رفت.
در 1 دوره چهارهفته‌ای، برای افرادی که به ورزش‌های قدرتی زیاد عادت نکرده بودند، افزایش قدرت بستگی به انطباق عصبی آن‌ها دارد، بااین‌وجود برای مشاهده پتانسیل بالای ایجادشده به‌وسیله EMS تحمیلی، به نظر می‌رسد. 1 دوره استراحت برای ورزشکاران لازم است. در مقایسه با روند انقباض اختیاری، پروسه جبران نیاز به زمان بیشتری دارد. با توجه به کارایی هوازی اندازه‌گیری شده در پرش و 2، به نظر می‌رسد تمرین توسط EMS برای کارایی در پرش عمودی مناسب نیست، اما تأثیری بر دوی سرعت ندارد. در گروه قدرت + EMS کاهش میزان زیادی کارایی در زمینه پرش Abalakov وجود دارد. برای 2 نوع پرش دیگر کارایی 3.6 درصد و 4.9 درصد کاهش داشته است.
مطالعات نشان داده است که استفاده از روش EMS می‌تواند کارایی در ارتفاع پرش را افزایش دهد. به‌طور خلاصه استفاده از روش EMS باعث افزایش بیشتر قدرت ماهیچه‌ها نسبت به روش سنتی می‌شود. بااین‌حال برای مشاهده این افزایش ورزشکاران به مقداری استراحت نیاز دارند. روش EMS تحمیلی که درد را کاهش می‌دهد از روش EMS سنتی مناسب‌تر است. در زمینه کارایی هوازی، EMS تحمیلی ماکزیمم ارتفاع پرش را کاهش می‌دهد.
با این حساب می‌توان گفت برای افزایش قدرت عضلانی می‌توان از EMS تحمیلی استفاده کرد و 1 دوره استراحت نیز در نظر گرفت؛ اما در فعالیت‌ها ورزشی مثلاً پرش و دوی سرعت تلفیق EMS با ورزش‌های پلیومتریک انتخاب بهتری به نظر می‌رسد.
